Lasy w Polsce, a dokładniej wszystkie grunty leśne mają powierzchnie ponad 9,5 mln ha. Lasy publiczne stanowią 80,7% ogólnej powierzchni lasów.

Województwem o największej lesistości było lubuskie (49,3%), o najmniejszej – łódzkie (21,4%). Według danych z raportu State of Europe’s Forests 2020, Polska znajdowała się na 7 pozycji wśród 27 krajów Unii Europejskiej pod względem powierzchni lasów. Największą powierzchnią lasów charakteryzowały się: Szwecja (28,0 mln ha), Finlandia (22,4 mln ha) i Hiszpania (18,6 mln ha).

Statystyki dotyczące lasów w Polsce

W Polsce na jednego mieszkańca przypada 2,2 arów lasów. Największa powierzchnia lasów w przeliczeniu na 1 mieszkańca występuje w województwie lubuskim (68,5 arów), najmniejsza w województwie śląskim (8,8 arów).

Z raportu GUSu wynika, że: „w 1995 r. Rada Ministrów przyjęła Krajowy program zwiększania lesistości, którego założenia sukcesywnie wprowadzano. W latach 1995-2020 zalesiono 283,7 tys. ha gruntów nieleśnych, podczas gdy w prze-dziale czasowym 1945-2020 zalesiono łącznie 1 495,2 tys. ha, co stanowiło 4,8% powierzchni kraju. Trend zwiększania zalesień jest wyraźnie spadkowy. W 1995 r. zalesienia obejmowały 15,6 tys. ha powierzchni, a w 2020 r. już tylko 0,9 tys. ha, co stanowi spadek zalesień o 94,2%. W 2003 r. zalesiono 26,5 tys. ha gruntów, czyli najwięcej z całego dotychczasowego okresu trwania programu. Powierzchnia ta jest 29 razy większa od powierzchni zalesionej w 2020 r. Najwięcej zalesień w 2020 r. zostało wykonanych w województwie zachodniopomorskim (117,6 ha), najmniej w województwie opolskim, gdzie nie wykonano zalesień.”

Las nizinny to największy obszar leśny o łącznej powierzchni 7,9 mln ha, co stanowi 85% całkowitej powierzchni lasów. Lasy wyżynne zajmują powierzchnię 609 tys. ha, natomiast lasy górskie to 792 tys. Ha. Największą powierzchnię siedliskową stanowią nizinne lasy mieszane (2,6 mln ha), stanowiące 28,3% ogólnej powierzchni lasów, najmniejszą zaś lasy górskie (21 tys. ha). ha), co stanowi 0,2% ogólnej powierzchni lasów.

„Drzewostany z dominacją sosny (Pinus sylvestris) tworzyły 58% lasów. W 11 województwach udział sosny przekraczał 50%, najwięcej sosnowych drzewostanów było w województwie lubuskim (80%), najmniej w małopolskim (17%). Kolejnymi gatunkami drzew przeważającymi w drzewostanie były: dąb (Quercus sp.), brzoza (Betula pendula), buk (Fagus sylvatica), olsza (Alnus glutinosa), świerk (Picea abies), zajmujące odpowiednio: 8,0%, 7,0%, 6,2%, 5,6%, 5,5% powierzchni lasów” – podaje dalej raportu GUSu.

Lasy chronione to ponad 2% całości

Do 2020 roku lasy ochronne obejmą 3,9 mln ha, co stanowi 2,3% powierzchni lasów. Lasy państwowe (LP) obejmują 3,8 mln ha lasów ochronnych (97,6%). Wśród typów lasów ochronnych zarządzanych przez lasy państwowe lasy ochrony wód stanowią 0,6%, lasy podmiejskie 16,1%, mają wartość przyrodniczą 15,1%, szkody przemysłowe 12,1%, lasy ochrony gruntów 8,5%, lasy obronne 3,0%, zwierzęta osłona 1,7%, powierzchnia termalna 1,3%, na stałej działce badawczej 1,2% i powierzchnia zasiewów 0,3%.

„Zgodnie z danymi Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych (DGLP) w 2020 r. na terytorium kraju było 25 Leśnych Kompleksów Promocyjnych (LKP) o łącznej powierzchni 1,3 mln ha. Największym LKP była Puszcza Notecka (137,2 tys. ha), najmniejszym – Puszcza Niepołomicka (10,9 tys. ha). Ocenę stanu uszkodzenia drzew metodą bioindykacyjną przeprowadzono w Polsce po raz pierwszy w 1988 r. równocześnie z inwentaryzacją stanu zdrowotnego i sanitarnego lasu w zarządzie Lasów Państwowych. Od 1989 r. obserwacje za pomocą tej metody są prowadzone w ramach monitoringu leśnego na stałych powierzchniach obserwacyjnych (SPO)” – podaje GUS.

„Wyniki szacowania defoliacji i odbarwień pogrupowano według gatunków i wszystkie gatunki złączono w klasy: klasa 0 (od 0 do 10% drzew – bez defoliacji), klasa 1 (od 11 do 25% – lekka defoliacja), klasa 2 (od 26 do 60% – średnia defoliacja), klasa 3 (powyżej 60% – duża defoliacja), klasa 4 (drzewa martwe) oraz w grupy klas: klasy 1-3, klasy 2-3, klasy 2-4 i klasy 3-4. W 2020 r. tylko 8% drzew nie wykazywało ubytków liści czy igieł, co jest spadkiem o 13 p.p. względem 2010 r. Najwięcej drzew charakteryzowało się lekką defoliacją (72,6%), co stanowi wzrost o 14,2 p.p. względem 2010 r. Średnią i dużą defoliacją charakteryzowało się 19,4% drzew, co stanowi spa-dek o 1,3 p.p. w stosunku do 2010 r” – kontynuuje GUS.

Brak defoliacji problemem

Zdaniem GUSu „brakiem defoliacji w 2020 r. charakteryzowało się 6,2% drzew iglastych i 11,0% drzew liściastych. Wśród gatunków drzew iglastych największą liczbą koron drzew niedotkniętych defoliacją odznaczała się jodła (18,6%), a wśród gatunków drzew liściastych – olsza (19,4%) i buk (19,2%). Średnia i duża defoliacja oraz drzewa martwe stanowiły 17,5% drzew iglastych (głównie świerk – 22,4%) oraz 22,6% drzew liściastych (głównie dąb – 40,6%).”

„Spośród wybranych krajów Europy w 2019 r. najlepszą kondycją odznaczały się drzewa w Serbii, gdzie udział drzew dotkniętych defoliacją w przedziale od 0 do 10% wyniósł 78,6%, najgorszą w Słowacji, gdzie tylko 7,7% zajmowały drzewa z brakiem lub niewielką defoliacją (0-10%). W Polsce udział drzew dotkniętych defoliacją w przedziale od 0 do 10% wyniósł 8,3%. Defoliacją w przedziale 11-25% najwięcej drzew dotkniętych było na Łotwie (83,2%), najmniej w Serbii (12,5%). W Polsce natomiast stanowił on 70,6% udziału drzew. Największy ubytek aparatu asymilacyjnego w przedziale powyżej 25% miał miejsce w Czechach (57,4%), najmniejszy na Łotwie (5,5%)” – kontynuuje GUS.

Czytaj również: Lasy Państwowe: kilkudziesięciu Strażników Leśnych zaangażowanych na wschodzie

Gus.gov.pl /fot.pixabay