Droga krzyżowa jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych w Kościele Katolickim nabożeństw pasyjnych, które odbywają się w okresie Wielkiego Postu.
Historycy kościelni przyjmują, że nabożeństwo powstało w trakcie wypraw krzyżowych i licznych pielgrzymkach do Palestyny w czasie średniowiecza. Ci, którzy nie mogli udać się do Ziemi Świętej z różnych przyczyn, odprawiali tzw. duchowe pielgrzymki, polegające na rozważaniu zdarzeń z życia, męki i śmierci Jezusa Chrystusa. Z kolei zakon franciszkanów rozwinął to nabożeństwo poprzez realistyczne misteria pasyjne
Wartym zaznaczenia jest fakt, że obecnie 9 z 14 stacji ma swoje bezpośrednie oparcie w biblijnym opisie Męki Pańskiej (I – skazanie Jezusa na śmierć, II – włożenie krzyża na ramiona Jezusa, V – pomoc Szymona z Cyreny, VIII – pocieszenie niewiast, X – odarcie z szat, XI – ukrzyżowanie, XII – śmierć na krzyżu, XIII – zdjęcie z krzyża i XIV – złożenie do grobu). Z kolei pozostałe 5, czyli upadki Jezusa – III, VII i IX, spotkanie z Maryją IV oraz otarcie twarzy przez Weronikę – VI, to wnioski wyciągnięte przez badaczy KK z Biblii i źródeł pozabiblijnych.
Każdorazowo przed rozważaniem stacji drogi krzyżowej wierni rozpoczynają ją modlitwą „Kłaniamy się Tobie, Panie Jezu Chryste, i błogosławimy Ciebie – Żeś przez krzyż i mękę Swoją świat odkupić raczył”, a kończą modlitwą: „Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami”.
Droga krzyżowa, jak każde inne nabożeństwo, powinna być odprawiana bez zbędnego pośpiechu. Każda stacja zwraca uwagę na inny aspekt z życia i męki Chrystusa. Mądre i świadome przeżywanie tego nabożeństwa, w którym w sposób wyważony przeplatają się wzajemnie słowa, milczenie, śpiew, procesja i refleksja, decydują o dobrym skorzystaniu z jego duchowych owoców.
Nabożeństwo drogi krzyżowej ma i powinno mieć ogromne znaczenie dla życia duchowego każdego chrześcijanina, gdyż nabożeństwo to jest skumulowane wokół ostatniego i najważniejszego etapu życia Chrystusa. Co ważne, Droga Krzyżowa nie musi być obchodzona wyłącznie w okresie Wielkiego Postu. Dla każdego chrześcijanina powinna ona stanowić formę osobistej pokuty za własne grzechy w ciągu całego roku liturgicznego.
Czytaj także: Wielki Piątek – dawne piękne zwyczaje i tradycje na polskiej wsi
źródła: parafiaujazd.ssl2.pl/ fot. pixabay