Melasa buraczana to syropowaty produkt uboczny powstający po krystalizacji cukru z zagęszczonego soku cukrowego ekstrahowanego z korzeni buraków.

Jest lepka, ciemna, słodka, bogata w cukier, o karmelowym smaku. Podobnie jak melasa z trzciny cukrowej, jest bardzo smaczna dla zwierząt gospodarskich. Jest głównym składnikiem paszowym dla wszystkich rodzajów zwierząt gospodarskich, w tym drobiu. Stosuje się ją jako źródło energii, jako aperitif, jako spoiwo w mieszankach paszowych oraz jako nośnik innych składników, takich jak źródła azotu niebiałkowego (mocznik).

Melasa buraczana ma szerokie zastosowanie

Melasa buraczana ze względu na wysoką zawartość cukru jest paszą energetyczną, a tym samym cennym składnikiem pasz dla wszystkich gatunków zwierząt gospodarskich. Kleistość melasy buraczanej sprawia, że jest ona przydatna jako spoiwo do produkcji granulatu, ponieważ pozwala na sklejenie granulek paszy, co powoduje, że granulki są mniej podatne na rozpad podczas transportu i przechodzenia przez urządzenia do karmienia. Dodatek melasy zmniejsza również pylenie mieszanki pokarmowej. Jest stosowana jako dodatek do zakiszania, ponieważ dostarcza szybko fermentujący cukier. Jest również wykorzystywana do produkcji bloków melasowo-mocznikowych

Melasa buraczana jest produkowana na całym świecie i dostępna wszędzie tam, gdzie korzenie buraków są pozyskiwane do produkcji cukru. Wydajność melasy buraczanej wynosi około 36-40 kg na tonę przetworzonego korzenia buraka cukrowego, co stanowi około 285 g melasy na kg wyprodukowanego cukru. W 2013 r. na świecie przetworzono 231 mln t buraków cukrowych (z ogólnej ilości 247 mln t), co dało w przybliżeniu 9 mln t melasy buraczanej. W UE ponad 70% melasy buraczanej trafia do produkcji alkoholu i drożdży. W 2004 roku oszacowano, że 13% melasy (z trzciny cukrowej i buraków) produkowanej na świecie było wykorzystywane jako pasza. Zakładając ten sam wskaźnik, ilość melasy buraczanej wykorzystywanej na paszę powinna wynosić około 1 mln t.

Melasa buraczana w paszy

Melasa buraczana jest produktem stosunkowo stabilnym, ponieważ jej stężenie cukru powoduje wysokie ciśnienie osmotyczne, które nie pozwala na rozwój bakterii i innych mikroorganizmów. Lepkość melasy buraczanej, szczególnie w niskich temperaturach, ma tendencję do utrudniania jej transferu ze zbiorników magazynowych do mieszalników paszowych. We Francji zaleca się przechowywanie jej w ogrzewanym zbiorniku, gdy temperatura spada poniżej 10°C oraz podgrzewanie melasy, gdy będzie ona szybko wykorzystywana, gdyż temperatura powyżej 50°C może zmienić jakość produktu. W USA podgrzewane zbiorniki są zalecane w każdych okolicznościach.

Powszechnym sposobem na złagodzenie problemów z lepkością jest rozcieńczenie melasy buraczanej do 72-75% suchej masy. Rozcieńczenie powinno być wykonane przez umieszczenie wody najpierw, aby ułatwić mieszanie, ponieważ melasa jest cięższa od wody. Jednak rozcieńczona melasa ma niższe ciśnienie osmotyczne i może stać się pożywką dla fermentacji. Sfermentowana melasa ma silny zapach alkoholu, a jej powierzchnia jest upłynniona. Melasa zawierająca więcej niż 5% dodatku wody powinna być szybko zużyta, w ciągu 8 dni, jeśli temperatura jest wysoka. Istnieje wiele sposobów dystrybucji melasy buraczanej dla zwierząt gospodarskich. Może być podawana bezpośrednio zwierzętom, w korytach lub rozpylana na paszę objętościową, w suchych blokach (np. z mocznikiem) lub mieszana ze składnikami paszy.

Czytaj też: Zamienniki laktozy w żywieniu prosiąt

feedipedia.org/fot.wikimedia,Badagnani,Tractorboy60