Rosnące zainteresowanie końmi w Polsce powoduje, że prócz naszych rodzimych ras coraz częściej możemy spotkać także rasy koni uważane do niedawna przez niektórych za egzotyczne.

Szczególnie widoczny jest napływ ras użytkowanych w kierunku sportowym.

Jakie rozróżniamy podstawowe rasy koni?

Podstawowe rasy hodowane w czystości używane do uszlachetniania innych ras to koń czystej krwi arabskiej (oo), koń pełnej krwi angielskiej (xx, tzw. folblut) oraz powstały z ich skrzyżowania koń czystej krwi angloarabskiej (xxoo).

Większość obecnie hodowanych koni zalicza się do tzw. ras półkrwi. Potocznie koń półkrwi to taki, którego jedno z rodziców należy do jakiejś rasy, drugie teoretycznie może nie mieć określonego pochodzenia (np. półkrwi arab).

W rozumieniu hodowlanym pojęciem tym określa się grupę koni charakteryzującą się odrębnym i ustalonym typem, choć czasami trudno w ich rodowodach doszukać się 50% krwi przodków, od jakich tę grupę nazwano. Te rasy koni powstają na bazie koni miejscowych, uszlachetnianych rasami czystymi. Należą tutaj koń półkrwi arabskiej (o), koń półkrwi angielskiej (x) czy koń półkrwi angloarabskiej (xo).

W Polsce rozpowszechnione są następujące rasy półkrwi:

• koń wielkopolski (wlkp, półkrew angielska),
• koń małopolski (m, półkrew arabska),
• polski koń szlachetny półkrwi (sp),
• koń śląski (śl).

Ostatnio bardzo popularne są rasy koni niemieckich, półkrwi angielskiej użytkowane sportowo w Polsce. Są to głównie takie rasy jak:

• koń trakeński (trak.),
• koń holsztyński (holszt.),
• koń hanowerski (han.),
• koń westfalski (westf.),
• koń oldenburski (old.).

Popularne typy półkrwi angielskiej oraz podział koni zimnokrwistych

Inne popularne rasy półkrwi angielskiej to:

• francuski koń wierzchowy (sf),
• holenderski koń gorącokrwisty (KWPN),
• belgijskie konie gorącokrwiste (SBS, BWP)
• American Quarter Horse (AQH),
• koń andaluzyjski (PRE, andal.),
• koń fryzyjski (fryz.),
• koń lipicański (lp),
• koń kladrubski (kladr.).

Konie zimnokrwiste w Polsce dzieli się na kilka typów, np. sokólskie, sztumskie, lidzbarskie. Obecnie do ich oznaczenia używa się jednego symbolu „z” oznaczającego polskiego konia zimnokrwistego. Dosyć często do poprawy cech użytkowych próbuje się wprowadzać dolew francuskiego Perszerona (persz.) czy belgijskiego Ardena (ard.).

Na popularności zyskują również rasy koni prymitywnych i kuców takich jak koń huculski (hc), konik polski (kn), kuc feliński (kf), koń fiordzki (fd), haflinger (hafl.), kuc walijski (welsh), kuc szetlandzki (ah.P.) czy arabokonik (ak) i arabofiord (af).

Dla każdej z uznanych ras związki hodowlane lub rasowe prowadzą księgi stadne. Konie wpisane do tych ksiąg uważane są za rasowe. Dla małych koni i kuców prowadzi się oddzielny rejestr.

Przypomnijmy, że w niedawnym wywiadzie były Minister Rolnictwa Jan Krzystof Ardanowski stwierdził, że hodowla koni arabskich ma się w Polsce znakomicie.

Czytaj też: Indiańskie konie przetrwały wbrew woli urzędników. Uratowali je hodowcy.

odr.pl/fot.Pxhere/Pixabay