Królik francuski baran osiąga masę 6–6,5 kg. Samce mogą być o 10% mniejsze niż samice. Króliki mają zbitą budowę tułowia podobną do walca.

Ta rasa królika domowego została wyhodowana we Francji w drugiej połowie XIX wieku. Skrzyżowano trzy rasy: barana angielskiego, olbrzyma belgijskiego i królika normandzkiego. Posiada wiele rodzajów ubarwienia: od czarnego, przez różne odcienie szarości, brązy, po łaciatą mieszkankę kolorystyczną.

Charakterystyka królika

Królik francuski baran posiada dużą głowę, a nos występuje charakterystyczny garb, uszy bardzo długie (38-45 cm) i zwisające wzdłuż policzków. Młode do kilku tygodni życia mają stojące uszy. Tylne łapy wyjątkowo silne i duże, a szyja wyjątkowo krótka – łącznie z przednimi kończynami. Rasa ta posiada duże wyraźne oczy, króre nie są głęboko w oczodole.

Dojrzałość płciowa u samic występuje w wieku około 7 miesięcy, a miesiąc później u samców. Ciąża trwa 32 dni. W jednym miocie rodzi się 5-10 młodych, lecz czasami zdarza się że urodzi się 12 osobników.

Rasa ta posiada wiele odmian barwnych w tym odmianę szarą, która posiada ciemnoszarą część grzbietową, boki oraz brzuch nieco jaśniejsze. Klin karkowy mały, lekko brązowy. Uszy czarno obramowane. Wewnętrzna część ud oraz kończyn przednich i spód ogona - białe.

Królik francuski baran – odmiany kolorystyczne

Królik francuski baran występuję również w kolorze żelazistym, który charakteryzuje się czarnymi i brązowymi włosami, gdzie ciemniejsze przeważają. Wewnętrzna część ud oraz kończyn przednich i spód ogona grafitowy. Kolejną kolorystyką rasy jest typowo czarny, gdzie tylko pas brzuszny jest ciemnoszary. Wystepuje również kolor niebieski, czyli ciemnoniebieska, równomierna na całym ciele, o wyraźnym połysku. Ogólna barwa o wrażeniu czarnym z nalotem niebieskim.

Odmiana kolorystyczna „hawana” jest jednolicie ciemnobrązowa, czyli lekko czekoladowa z wyraźnym połyskiem na brzuchu. Barwa madagaskarowa natomiast charakteryzuje się złotobrązową barwą, która czasem jest złotoczerwona. Uszy, pysk (tzw. maska), obwódki wokół oczu, brzuch, wewnętrzne strony ud, spód ogona mają barwę brązowoszarą bez woalu z ciemnobrązowych włosów, okrywa matowa.

Czytaj również: Przydomowy chów królików – utrzymanie i odpowiednie żywienie

Wikipedia /fot.pixabay